Alfabetyczna lista muzyków orkiestry:
Anna Baran
Magdalena Błaszczyk
Adam Bogacki
Mariusz Bulicz
Adam Bytof
Tomasz Chmielarz
Monika Chmielewska
Ewa Chojnowska
Ewa Czekalla
Alfred Dahlen
Magdalena Dąbek-Kaniuga
Grzegorz Dąbrowski
Jan Doleżyczek
Stanisław Dziąg
Waldemar Dźwigaj
Adam Eljasiński
Robert Filipek
Elżbieta Grande
Marta Grott
Andrzej Gubernat
Janusz Gubernat
Ireneusz Izdebski
Urszula Januchta
Michał Jarmuła
Agnieszka Jarzęcka
Paweł Jarzęcki
Jarosław Jekiełek
Bartłomiej Kacperski
Michał Kanawka
Kamil Karaszewski
Mariusz Kielan
Krzysztof Kit
Zenon Kitowski
Tomasz Kłoś
Sylwia Knap
Cyprian Komza
Piotr Kosarga
Jagoda Krawczewska
Joanna Kucharski-Żmijewska
Andrzej Kupczyk
Anna Lemiszka
Marcin Markowicz
Katarzyna Mastalerz
Sylwia Mierzejewska
Anna Mocarska
Joanna Mogielska
Konrad Mrozek
Anetta Musielak
Walentyna Musij-Hołubowska
Franciszek Olszowski
Marta Orzęcka
Kinga Pancerz
Joanna Pawlak
Katarzyna Piotrowska
Łukasz Piotrowski
Dominik Płociński
Tomasz Prawdzik
Urszula Rudnik
Marianna Sikorska
Tomasz Słowikowski
Jacek Stanisławiak
Małgorzata Szabrańska
Piotr Thien-Quang
Michał Wawrzyniak
Marta Więcławska-Tkaczyk
Marcin Witkowski
Anna Włodarska-Szetela
Domonika Wojcieszuk
Marcin Woźniak
Tomasz Woźniak
Rafał Zason
Izabela Zasztowt
Urszula Ziemniewicz
Historia orkiestry w Polskim Radiu sięga roku 1934. Chcąc wypełnić czas antenowy muzyką i wzorując się na innych europejskich radiofoniach, dyrekcja Polskiego Radia zdecydowała o powołaniu własnych chórów i zespołów muzycznych. Najważniejszym z nich stała się Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Warszawie, stworzona przez Grzegorza Fitelberga.
Budując repertuar nowego zespołu położono duży nacisk na dokumentowanie kultury muzycznej we wszystkich jej wymiarach – klasyki symfonicznej, muzyki estradowej i utworów najnowszych. Dzięki wymianie z zagranicznymi rozgłośniami, orkiestra odgrywała także ważną rolę w promowaniu polskiej muzyki na forum międzynarodowym.
W 1945, po pożodze wojennej Stefan Rachoń – dyrygent i skrzypek, reaktywował, Orkiestrę Polskiego Radia, nie tylko organizując koncerty, ale także dokonując wielu nagrań, również na potrzeby Telewizji Polskiej. Przez trzydzieści lat większość repertuaru stanowiła wtedy muzyka popularna i rozrywkowa.
W połowie lat 70. w profilu artystycznym orkiestry zaczęły zachodzić istotne zmiany. Kierujący nią w latach 1976–80 Włodzimierz Kamirski konsekwentnie wprowadzał nowy repertuar, dążąc do przekształcenia zespołu w orkiestrę symfoniczną. Jego pracę kontynuowali Jan Pruszak (1980–88) oraz Mieczysław Nowakowski (1988–90).
W 1990 za kadencji Tadeusza Strugały (1990–1993), jako Polska Orkiestra Radiowa, muzycy rozpoczęli próby i koncerty w nowej siedzibie – Studio Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego.
Lepsze warunki pracy i osiągnięty wysoki poziom artystyczny pozwoliły za kadencji dyrektora artystycznego Wojciecha Rajskiego (1993–2006) z powodzeniem organizować zagraniczne podróże koncertowe zespołu (Francja, Włochy, Szwajcaria, Szwecja, Czechy, Holandia, Luksemburg, Austria, Hiszpania, Niemcy, Łotwa). Wszędzie tam orkiestra promowała muzykę polską, otrzymując pozytywne recenzje miejscowych krytyków.
W latach 2007–2015 zespołem kierował Łukasz Borowicz. Za jego kadencji tradycją stało się rozpoczynanie kolejnych sezonów artystycznych koncertowym wykonaniem nieznanych lub zapomnianych polskich oper. Wśród nich znalazły się m.in. Maria Statkowskiego, Flis, Verbum nobile Moniuszki, Monbar czyli Flibustierowie Dobrzyńskiego, czy Zemsta za mur graniczny Noskowskiego.
W 2015 dyrektorem artystycznym orkiestry został Michał Klauza. Dynamika rozwoju profesjonalizmu wykonawczego wiąże program zespołu z realizowaniem podstawowej misji Polskiego Radia, toteż muzyka polska stanowi główny nurt jego działalności. Kolejne sezony, zgodnie z wieloletnią tradycją, rozpoczynały się koncertowymi wykonaniami dzieł wokalno-instrumentalnych polskich kompozytorów – zamówionymi przez dyrekcję Programu 2 Polskiego Radia: Zélis i Valcour, czyli Bonaparte w Kairze Ogińskiego, Powrót syna marnotrawnego Nowowiejskiego, Szarlatan, czyli wskrzeszanie umarłych Kurpińskiego oraz Hagith Karola Szymanowskiego, której wykonanie zostało zarejestrowane na płycie. Za kadencji Michała Klauzy Polskie Radio wydało też pierwsze w historii fonografii nagrania utworów symfonicznych Henryka Warsa: Maalot, Szkice miejskie, Koncert na fortepian i orkiestrę oraz I Symfonię. Zostały one wykonane na podstawie partytur odkrytych przez wdowę Elżbietę Wars pod koniec lat 90.
Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie jest obecnie jedynym zespołem artystycznym w strukturze narodowego nadawcy radiowego – Polskiego Radia S.A.
Orkiestra z wielkim powodzeniem dyrygowali między innymi Jerzy Maksymiuk, Jacek Kaspszyk, Antoni Wit, Jan Krenz, Tadeusz Strugała, Jose Maria Florencio, Marek Moś, Paweł Przytocki, Andrzej Straszyński, Christian Vásquez, Mikhail Agrest, Daniel Raiskin, Jonathan Brett, Amos Talmon, Murad Annamamiedow, Christoph Campestrini, Daniel Inbal, Guillaume Touirniaire.
Zespół może pochwalić się znakomitymi wykonaniami koncertowymi oraz nagraniami z udziałem wybitnych solistów, między innymi: Iwony Hossy, Izabelli Kłosińskiej, Aleksandry Kurzak, Olgi Pasiecznik, Anny Lubańskiej, Ewy Podleś, Jadwigi Rappé, Małgorzaty Walewskiej, Piotra Beczały, Tomasza Koniecznego, Mariusza Kwietnia, Artura Rucińskiego, Krzysztofa i Jakuba Jakowiczów, Konstantego Andrzeja Kulki, Bartosza Koziaka, Rafała Kwiatkowskiego, Mariusza Patyry, Dominika Połońskiego, Tomasza Strahla, Łukasza Długosza, Rafała Blechacza, Charlesa Richarda-Hamelina, Krzysztofa Jabłońskiego, Piotra Palecznego, Piotra Orzechowskiego, Dang Thai Sona.
Ostatnie 30 lat działalności to okres, gdy do głównych zadań zespołu włączono realizację nagrań płytowych z polską muzyką symfoniczną i operową. Okazją były najczęściej ważne rocznice np. w sezonie 2008/2009 przypomniano i spopularyzowano operę Maria Romana Statkowskiego. W kolejnych latach orkiestra przygotowała i przypomniała współczesnej publiczności również inne zapomniane arcydzieła muzyki europejskiej np. Bezdomną jaskółkę Szymona Laksa w oryginalnej francuskiej wersji językowej, czy operę Monbar czyli Fllibusterowie Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego. Nagrana płyta z solowym udziałem Dominika Połońskiego, otrzymała w 2007 nagrodę Fryderyk. Dla uczczenia 100. rocznicy urodzin i 40. rocznicy śmierci Grażyny Bacewicz zostały nagrane i wydane jej trzy koncerty skrzypcowe oraz opera radiowa Przygoda króla Artura. Radiowe rejestracje utworów Andrzeja Panufnika pod dyrekcją Łukasza Borowicza zostały wydane na czterech płytach, a w styczniu 2015 uhonorowane nagrodą International Classical Music Award (ICMA).
Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie z powodzeniem gra również muzykę rozrywkową i filmową. Koncertowała i nagrywała między innymi z zespołami Perfect, De Mono. Z orkiestrą wystąpili: Zbigniew Wodecki (album Wodecki Mitch&Mitch zdobył status „Złotej Płyty”), Krzysztof Herdzin, Henryk Miśkiewicz, Janusz Stokłosa, Michał Urbaniak. Od kilkudziesięciu lat orkiestra bierze udział w Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu.
Orkiestra wielokrotnie występowała na koncertach w ramach renomowanych festiwali i konkursów: Festiwal Witolda Lutosławskiego Łańcuch, Międzynarodowy Festiwal Szalone Dni Muzyki, Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena, Międzynarodowy Konkurs Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego, Finał Krajowych Eliminacji Konkursu Eurowizji Młody Muzyk Roku, Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, Laboratorium Muzyki Współczesnej, Warszawskie Spotkania Muzyczne, Festiwal Muzyki Oratoryjnej Musica Sacromontana,
MICHAŁ KLAUZA
Od kwietnia 2016 gościnny dyrygent Teatru Bolshoi w Moskwie, gdzie przygotował i poprowadził premiery "Don Pasquale" G. Donizettiego oraz "Idioty" M. Weinberga. W 2019 roku, w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, przygotował i poprowadził premierę, wystawionej po raz pierwszy w Polsce, opery „Billy Budd“ Benjamina Brittena.
W latach 2013–2015 kierownik muzyczny Opery i Filharmonii Podlaskiej, gdzie obok koncertów symfonicznych przygotował i poprowadził premiery "Traviaty" G. Verdiego, "Czarodziejskiego fletu" W.A. Mozarta i "Carmen" G. Bizeta. W latach 2009-2015 drugi dyrygent Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia.
W latach 2004-2008 był dyrygentem i zastępcą dyrektora muzycznego Welsh National Opera w Cardiff (Wielka Brytania). Pod jego dyrekcją wystawione zostały: "Carmen" G. Bizeta, "Rigoletto", "Trubadur", "Aida", "Falstaff" (z B. Terfelem w roli głównej) i "Otello" G. Verdiego, "Wesoła wdówka" F. Lehára (spektakl zarejestrowany przez Telewizję BBC), "Wesele Figara" i "Don Giovanni" W. A. Mozarta oraz "Cyganeria" G. Pucciniego.
W lipcu 2015 wystąpił w Royal Opera House w Londynie, dyrygując koncertowym wykonaniem opery "Cities of Salt" Z. Jabri.
W grudniu 2011 roku poprowadził w Narodowej Operze Ukrainy w Kijowie "Króla Rogera" K. Szymanowskiego w wersji koncertowej, przygotowanego jako finałowe wydarzenie Zagranicznego Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej.
Współpracował z licznymi orkiestrami w kraju i za granicą, m.in. z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Orkiestrą "Sinfonia Varsovia", z orkiestrami większości polskich Filharmonii i Akademii Muzycznych, Orchestre National du Capitole de Toulouse, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Państwową Orkiestrą Symfoniczną Federacji Rosyskiej i Filharmonią Moskiewską (2002).
Koncertował we Francji, Niemczech, Szwajcarii (galowy koncert poświęcony pamięci M. Rostropowicza z I. Monighettim, S. Gabettą i M. Maiskym), Wielkiej Brytanii, Włoszech, Brazylii, Armenii, Korei, w krajach Zatoki Perskiej.
Współpracował z Operą Bałtycką, gdzie dyrygował spektaklami "Salome" R. Straussa i "Czarodziejski flet" W. A. Mozarta, a także poprowadził premierę spektaklu "Skrzypce Rotszylda"/"Gracze" (B. Fleischmanna i D. Szostakowicza/D. Szostakowicza i K. Meyera).
Współpracuje z Operą Nova w Bydgoszczy, gdzie przygotował i poprowadził premierę „Potępienia Fausta" H. Berlioza, a także z Teatrem Wielkim w Poznaniu, gdzie poprowadził "Aidę" G. Verdiego oraz przygotował i poprowadził premierę „Zemsty Nietoperza”.
W latach 1998-2003 był dyrygentem w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie.
W swoim dorobku artystycznym posiada szereg nagrań radiowych i telewizyjnych m.in. z NOSPR dokonał pierwszej studyjnej rejestracji operetki "Loteria na mężów" K. Szymanowskiego wydanej przez Polskie Radio i nominowanej do nagrody Fryderyk 2019. Wśród dyskografii pod jego batutą Polskie Radio wydało - nagrane z Polską Orkiestrą Radiową operę „Hagith” K. Szymanowskiego oraz utwory symfoniczne Henryka Warsa.
W maju 2002 roku z zespołami Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie nagrał spektakl "Król Roger" K. Szymanowskiego.
Absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. R. Dudka oraz dwuletnich studiów podyplomowych w Konserwatorium im. M. Rimskiego-Korsakowa w Sankt Petersburgu w klasie I. Musina. Uczestnik międzynarodowych kursów dyrygenckich pod kierunkiem prof. K. Redla (Rzym 1996) i V. Gergieva (Rotterdam 1997).
Od 2015 roku Michał Klauza jest dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie.
